*Fortsatt i sjokk*

I går satt eg i telefonen med mamma då eg kom på at karakteren fra programmerings-eksamen trulig var lagt ut. Med eitt blei eg nervøs, og kjente at eg truleg burde takle dette sjølv, og bearbeide karakteren eg skulle få. Det gjekk nok sånn helvveis som vanlig... :/

Det har aldri hendt at eg har gjordt det "kjempebra" på eksamen. Eg har på ein måte bare akseptert at alle ikkje kan prestere når det først gjelder, og bare bitt tennene sammen fordi eg bare kunne tenke at "jaja, du gjorde så godt du kunne. Du kunne det jo SÅ godt, men likevel gjekk det som det gjekk... ". Om igjen og om igjen. Likevel har eg vel vert fornøyd. Sjølv om eg har følt eg fortjente meir. All den jobbingen. Teit. Å prestere når en skal er vanskelig. Typisk.
(hørres sikkert egoistisk ut. Men men. Sannheten er brutal... :P )

MEN
23 juni skjedde det. For ein dag?! I telefonen med mamma blei det brått stille. "Herregud!", "hæh?", "Eg må sjekke ein gong til...", "nesj...det e feil", "vent litt, eg har lest feil kode..." -Så blei det stille igjen. Eg var nesten på gråten. "Mamma, det står A????!!"
Hodet mitt gjekk i surr. "WTF???" Har EG, Herlaug, fått ein A??? Ein Aaaaaaaaaaaaaa???
I PROGRAMMERING??? (jah, av alle verdens ting? Og så litle meg?)


Eg har jammen meg fått A i programmering...


Jepp.
Då e eg offisielt nerd. Ikkje bare litt ein gong. Tenk at eg e blant desse andre nerdane...På lik linje??? Nesj... Flaks??

Hjelpe meg :S
Det vil nok aldri gå opp for meg.

Ein dag skal eg som 60 åring sjå tilbake og fortelle barnebarna mine at eg fikk ein A i java-programmering :P *kan nesten ikkje vente*


PS:
Til resten av jentene i klassen. Fy flate så flinke me har vert! Eg e stolt av oss alle :D:D


-